nieasertywna

Nigdzie nie czuję się u siebie
Wszędzie natrętni, młodzi, boty
Spychana w przepaść cudzych trosk
I nie chcą przyschnąć wciąż kłopoty

Próbuję zrobić pierwszy krok
Granice stawiać od głupoty
Gdy serce krzyczy: mam już dość !
Marnować życie na pierdoły…

Dlaczego na podciętych skrzydłach
Próbuję wzbić się hen wysoko
W ustach odczuwam znów smak mydła
Połykam łzy, gdy boli mocno

Gotowa siatka przyzwyczajeń
Na twarzy maska i kaganiec
Szarpię się jeszcze niestrudzenie
Wolności moja, zabierz brzemię

I kiedy tchu brakuje w płucach
Ostatnie chwile budzą ducha
Czy warto było na życzenie
W za ciasnej klatce tyle siedzieć

autor

Akaheroja

Napisany: 2021-01-12 Dodano: 2021-01-29 10:56:51

Ten wiersz przeczytano 843 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie