Niebieski potwór ocean, 3.

W nadmorskim mieście zapadła noc-
wybrukowane ulice
lśnią w perłowym świetle
gwiazdy drżą
jak srebrne serca dzwonków.

Ze snu wyrwała mnie pieśń
niesiona przez wieczorne powietrze
tajemnicza i nieziemska
jak cisza w podwodnych grobowcach.

Zaniepokojona, wybiegłam z sypialni
mijając moje siostry
śpiące jak lalki
w białych koszulach
na ciche ulice
czarne okna, w których księżyc przegląda się
jak w weneckich lustrach

Biegłam, w słodkim zapachu morza
jak w narkotycznych oparach
a w oddali powoli wyłaniał się
port, czarne sylwetki statków.

Wtedy zobaczyłam je- zawieszone na hakach
olbrzymie, lśniące od wody
jak głazy oszlifowane przez fale
ciała morskich wędrowców
teraz udręczone i martwe.

Słyszę wciąż tę żałobną pieśń,
płynącą z czarnego serca oceanu,
przenikającą sny i wieczorną mgłę,
lament morskich kapłanów.

autor

Sorsha

Napisany: 2013-02-11 Dodano: 2013-02-11 16:07:05

Ten wiersz przeczytano 795 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie