Niebo

Leżę wpatrzony w kalejdoskop nieba
Na którym przesuwają się wszystkie rodzaje chmur,
Tworzące na kształt myśli postacie z głębi
Mojego szarego umysłu
Bo tak jak one zasłaniają słońce,
Tak myśli moje zasłaniają radość.
Przesuwają się się,
Jedne leniwe wielkoludy z wolna zmieniając swoją formę
I dając życie nowym,
A inne maluchy na prędce
Wyginają się w przeróżne łamańce.
Kłębiaste, poszarpane, jak lekka mgiełka,
Każda opowiada jakąś historię,
Czy to miłości której nie było,
Czy też cierpienia i bólu,
Lub wspomnień których nie pamiętam,
Całej agresji, radości zobojętnienia.
Każda ma jeden cel,
Przepłynąć po niebie, zmoczyć suchą od słońca ziemię i stworzyć miejsce dla następnych,
Czasami opadając zbyt nisko gruntu
By zasłonić widok.
Żadna nie wykracza poza zakres obowiązków
I żadna nie śpieszy się z wykonaniem pracy.

autor

Daron

Dodano: 2008-01-31 20:12:31

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie