Niebo

Niebo

Gdy zapytasz mnie kiedyś o Boże
Czym dla mnie Niebo być może
Wtedy Ja Ci odpowiem zaraz
Jakie mi przychodzą myśli naraz

Niebo jest Ziemi jaśniejszym odbiciem
Jest naszych dusz schronieniem i życiem
Jest wszelkich marzeń cudowną krainą
Gdzie żadne prośby i pragnienia nie zginą

Gdzie dusza w świetle jutrzenki wschodzi
Nim się na Ziemi nasze ciało narodzi
Jest ucieleśnieniem każdej naszej myśli
Nie ubranej w słowa, co się w nocy przyśni

Jest źródłem, gdzie się czerpie bez miary
Napój wiecznego życia ze złocistej czary
Jest upojeniem, gdy człowiek po pracy
Jest czymś więcej, niż gdziekolwiek znaczy

Niebo jest życia początkiem i końcem
Jest dla zmarzłych istot wiosennym słońcem
A gdy pragnienie niszczy jakąś duszę młodą
To dla rozpalonych serc jest wody ochłodą

Jest czułym słowem, dawanym z ochoty
Opieką i pomocą dla opuszczonej sieroty
Jest darem serca dla człowieka chorego
Bo uczyni więcej w każdym z nas dobrego

Jest oazą spokoju i duszy wytchnieniem
Gdy na Ziemi troska gnębi nas cierpieniem
Jest ogrodem, gdzie cudnych kwiatów wonie
Czynią, że w nim każdy z radością utonie

I piszącego poemat, natchnieniem poety
Szkoda, że nie każdy być tam może niestety
Bo gdy choć na chwilę, przenieść się tam może
Wtedy Twoje Niebo zobaczy o Boże

Dla Ani

autor

Adaśka

Napisany: 2017-05-04 Dodano: 2017-05-04 23:18:38

Ten wiersz przeczytano 1055 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie