Niebyłe i niezaszłe
Czas leczy rany,
I wszystko przemija,
jak ja w swym zawieszeniu,
Nieświadoma,
Brnę w dalszy ciąg,
Niebyłego,
Niezaszłego,
I tęsknię,
Jak tęsknić może ktoś,
Kto wie,
Że to próżne,
Niebyłe,
I niezaszłe,
Lecz cóż kocham go,
I to tylko emocji wyobraźnia,
Która się zapadła,
I tylko czas,
Może uznać to,
Za niebyłe,
I niezaszłe.
autor
iwona721226
Dodano: 2017-10-07 21:28:42
Ten wiersz przeczytano 470 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
no właśnie- taka jest miłość- ciągle ma nadzieję u
boku
Świetny wiersz. Wiem w czym rzecz znam przecież ten
ból pozdrawiam:)
Czas leczy rany.
Ale czy wszystko przemija?
Pozdrawiam.