Niechcenie

Sen dziś się nie pojawił, nawet żaden jego zwiastun.
... A tu Czas, jakby stawiał kroki w tył,
zamiast zwyczajnie do przodu iść
i szybciej mieszać w monotonni .
Lenistwo w ciało wlazło i drąży, drąży
cały sens życia.
I Bezradność jakaś - Patrzy spode łba chytrze

Po Złotej Jesieni , juz nawet Melancholii nie ma.
Odeszła sobie razem z "chceniem".
Już zimne dni, ślimaczą się marznącym deszczem.
A przy wejściu, zimowa para butów czeka;
- Ruszysz się wreszcie!

Poszedł bym na spacer...
Rozdeptując lukrową polewę
zamarzniętego szronu na trawniku .
Przez ogród, do parku.
...I dalej!
Lecz "niechcenie" jest zbyt wielkie,
by Listopadową nocą, opuszczać ciepłe i błogie pielesze.

autor

Miłosz

Napisany: 2018-11-30 Dodano: 2018-11-30 23:31:03

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie