Niecierpek
leśny kwiat niecierpka
z różą spory toczą
kto przeżyje jutro
kogo zetną nocą
jam bezpieczna w domu
ogród z bramą warty
ja samotny w lesie
las ciągle otwarty
długo wiedli spory
prawie że do rana
tylko słońce wzeszło
już róża zerwana
niecierpek wśród lasu
żółte płatki kuli
nie ma pięknej róży
już mnie nie przytuli
najpiękniejsze kwiaty
życie krótkie wiodą
sięgamy po różę
gardzimy lebiodą
na kwiatku niecierpka
łezki rosy smutne
to za piękną różą
życie jest okrutne
autor
polesiaczar
Dodano: 2015-07-02 22:59:41
Ten wiersz przeczytano 1039 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Ładnie ujęta refleksja. Wiersz jak bajka:) Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)
piękny
Piękna refleksja.
Pozdrawiam CIEPLUTKO:)
fajny, refleksyjny wiersz; życie jest okrutne*
pozdrawiam
Smutne. Pozdrawiam
pomimo wszystko się kochali,,,pozdrawiam
Ładny wiersz z przekazem, a tak nawiasem mówić nic nie
trwa wiecznie. Pozdrawiam serdecznie.
Ładnie...Pozdrawiam serdecznie
Piękny i mądry wiersz
pozdrawiam
Szanuj... póki masz się z kim /spierać/:)
Pozdrawiam!
Zgrabnie,śpiewnie,ładnie.
Pozdrawiam.
W maleńkiej róży kochał się...niecierpek? :):):)
Jest rytm, rym, fajna treść, słowem "podobasie":)))
Och, biedne kwiaty... bardzo ładnie napisane,
przynajmniej zostały po nich słowa.
pięknie ...róża szybko swój żywot skończyła
...niecierpek choć smutny ma cały las dla siebie:-)
podobny wiersz zamieściłam kiedyś "oset i róża' - Twój
ładniejszy:-)
pozdrawiam serdecznie:-)