Niedokończony Romans- ćwiczenie...

Nie mogę tych wszystkich pięknych słów opowiadać innej.
Proszę! To by było nieprzyzwoite. Uratuj mnie przed taką profanacją.
Uczucia. One należą się Tobie. Moje natchnienie to dar od Ciebie.
Ja potrzebuję tego romansu. Ja tęsknię. Ja już nic nie pamiętam.
Walczę z czasem, z organami wiatru, brak mi Ciebie
odkąd zeszłaś do podziemi. Eurydyko! Czy ktoś Ci mówi
tak słodko o pożądaniu ust, piersi i warg? Czy ktokolwiek
tak błyska nożem w mroźną noc? W burzę z piorunami
mogę zabrać nasze ciała, prawa Naszych Serc leżą zasypane
pod ręką Losu. Zdmuchnę puder z Twojej twarzy, odsłonie
giętkie ramiona. Będziemy szli – Pamiętasz? – brzegiem jeziora,
pożeglujemy, zamykając oczy, w skomlenia mew, chwila upojenia
odbierze nas Ojcom. Za kratą z kaszmiru zostaną wspomnienia,
będziemy znów płakać. Nie wspomnę o niczym
z poza tego kryształowego kręgu. Posłuszny
więzień, milczący ptak,
świerszcz wylatujący nocą na żer pustkowi.
Dwa światy, dwa nieba, dwoje figur woskowych,
pieczęcie zmiażdżą Nasz Szeleszczący Związek.
Maleństwa, dzieci, nie zburzą snu, ale nocą i dniem oddam Ci chleb,
a na sekundę przedświtu, chwilę przebudzenia, rozkoszy
– wystarczająco krótkie – uwolnię duszę tapira lwa jastrzębia
tam gdzie mieszkają pomarańcze.

autor

Belamonte

Dodano: 2009-08-29 15:09:39

Ten wiersz przeczytano 674 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie