Niedomknięte okno

Gdy Cię przy mnie nie ma Kochanie
To boję się zasnąć sam niesłychanie
Każdy szmer, dźwięk potęguje nastrój grozy
Zadaje mi się, że słyszę katorżników łańcuchy
Za oknem widzę, wisielców powrozy
Zdaje mi się, że przez moment widziałem twarz Kostuchy
Za oknem widzę, orszaki diabłów rozszalałych
Zdaje mi się, że widzę, jakieś nieziemskie potwory
Za oknem, słyszę skowyt duszy obłąkanych
Zdaje mi się, że widzę wokół nocne zmory
Za oknem, świat koszmarny mi się wydaje
Zdaje mi się, że ten świat na moja duszę nastaje
Chce porwać mnie w swoją bezdenną czarną czeluś
Bym okropnym potworem stał się już od dziś
Zdaje mi się, że przez niedomknięte okno
Zwęglona ręka się przedostaje
Że okno na oścież klamką otwiera
Że do pokoju wpuszcza całą nieziemska duchów zgraję
Że na podłodze cień tych wszystkich postaci się kłębi
Czemu moje ciało się coraz bardziej ziębi?
Czemu kołdra w trumienny całun się zmienia
Łóżko w trumną się staje...
Lecz, wszystko się w jednej chwili zmienia
Co nieziemskie i okropne natychmiast ulatuje
Bo wróciłaś do mnie Kochanie....
Przy Tobie nic na zewnątrz grozy we mnie nie budzi
Przy Tobie czuję się taki bezpieczny
A nie samotny i odrzucony
Nie zostawiaj mnie nigdy samego, to zły demon się we mnie nie obudzi....
Pamiętaj, wychodząc zamknąć zawsze okno i zapalić światło
By życie po bezsennej nocy ze mnie nie uciekło...

autor

Andrzejek

Napisany: 2004-11-15 Dodano: 2004-11-15 19:00:52

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie