Niedorzeczne

Z oddali...po przerwie...w milczeniu...znów krzyczę...

Pytam cię ciszą tak głośną że boli
Jak nieme usta krzyczące o pomstę
Za czyn który złamał resztkę mej woli
Gdy grzesząc wyszedłem przywitać słońce

Pytam cię gestem choć znam już odpowiedź
Bo w retoryce najlepiej się czuje
Tak się przedstawia ma dzisiejsza spowiedź
Która mą przyszłość w cierpieniu sklonuje...

...;-)

autor

morfeusz00

Napisany: 2018-02-22 Dodano: 2018-02-22 23:48:37

Ten wiersz przeczytano 654 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie