Niedźwiedzia przysługa
Dokąd idziesz wędrowcze,
wciąż umęczony biedaku?
Jaki ciężar dźwigasz,
w pobrudzonym plecaku?
Coraz zimniej na dworze,
ty na ławce siedzisz.
Zbierasz puszki rzucone,
przechodzących śledzisz.
Gdzie twój dom człowieku,
gdzie rodzina bliska?
Porzucony pies ma lepiej,
trafia do schroniska.
Tak się chwali władza,
swoją dobrocią chlubi.
W ciepłych biurach siedzi
nosa nie wyściubi.
autor
AnnaX
Dodano: 2014-11-17 10:28:06
Ten wiersz przeczytano 2196 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
W przystępnym języku wyrażona smutna prawda. Wiersz
zmusza do refleksji.
Miłego!
Bardzo smutna i prawdziwa refleksja,też kiedyś podobny
wiersz popełniłam...
Niestety kiedyś nie było aż tylu bezdomnych,było o
niebo łatwiej dostać pracę,mimo minusów tzw komuny
wtedy państwo bardziej dbało o obywatela,a dziś tak
jak pisze Andrzej człowiek się nie liczy tylko kasa,a
ja dodam,że jeszcze układy i elastyczny kręgosłup...
Pozdrawiam serdecznie Aniu:)
człowiek się nie liczy, liczy się
kasa...przerażające:) miłego wieczoru
Smutna refleksja, ale i prawdą jest, że oni często
wolą bezdomność na ulicy niż w noclegowniach i
ośrodkach które mają swój regulamin.
smutny, refleksyjny wiersz, pozdrawiam:)
znieczulica przeraża...niektórzy ludzie nie umieją się
wczuć w sytuację drugiego człowieka, nazywam ich -
egoistami, dobry przekaz, pozdrawiam:)
Dobry, z troską przekaz. W wierszu jest dużo racji,
ale też są tacy którzy odmawiają przytułku, czując się
w ten sposób wolnymi.
Pozdrawiam Aniu.
Dobry, bardzo smutny przekaz. Pozdrawiam.
I to jest bardzo smutne....zanika
człowieczeństwo...Pozdrawiam serdecznie.
dobry przekaz ....idzie zima szkoda tych ludzi ...
pozdrawiam ;-)
Oj, niestety taka jest nasza rzeczywistość... Smutny
wiersz...
Oj, niestety taka jest nasza rzeczywistość... Smutny
wiersz...
Sama prawda :)
bardzo ciekawy refleksyjny wiersz pozdrawiam
Anno, nie pozostajesz obojętna na ludzką niedolę,.. to
właśnie jest człowieczeństwo.