O nieistniejącej miłości cz. 2.
„Z miłością dzieje się obecnie jak z duchami - odkąd przestano w nie wierzyć, nikomu już się nie pokazują.”
Miłość skulona w kąciku leży,
smutna, że coraz mniej ludzi w nią
wierzy.
Źli są, że szczęścia im ciągle odmawia,
a ona wierzącym się tylko pojawia.
Że nie istnieje, że to tylko ploty,
tak powtarzają wciąż ludzie głupoty.
Nie ma już nawet z kim słowa zamienić,
ach, gdyby mogła to jakoś odmienić.
Wdzięczna do końca życia by była,
lecz wiara ludzi gdzieś się zgubiła.
I snuje się biedna, zalana wciąż łzami,
że musi swój los dzielić z duchami.
Więc jeśli chcesz tą miłość przeżyć,
musisz naprawdę w nią mocno uwierzyć.
Wtedy pojawi się piękna, choć prosta,
żeby na zawsze z tobą pozostać…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.