o niej

delikatny, tajemniczy, lekki jak wiosenny podmuch
wiatru...pozdrawiam...

grzechem byłoby nie zgrzeszyć:), ładny wiersz...

Artyzm tego wiersza przypomina przydrożne świątki,
wyciosane przez domorosłych rzeźbiarzy.
To nie jest żadna obraza!
Proste, związane z rytmiką polskiego akcentu rymy
nadają mu odrobinę groteskowy charakter, ale rozmywa
się on w treści.
Czytelnik i tak zapamięta puentę!

mocna puenta ,interesująco napisany

Grzech to byłby, gdyby podmiot liryczny nie
wykorzystał tak pięknych ,,okoliczności przyrody" do
ukochania swojej błękitnookiej wybranki :)

To jakby mgła o świcie wstała i ze słońcem się
przekomarzała ... :)

ciekawie, pięknie, jestem pod wrażnieniem gratuluję:)

Jaka szkoda, że nie widziałam jej jak szła:)Ładny
wiersz

Piekny rozmarzony klimat wiersza i ta przyroda, która
się łasi, kłania ożywiona:)

piękny opis przyrody.

swiat nie z tej miłosci(asekuracja i stanie obok)moze
to i słuszna droga...by sie chronic...ale nie mi to
oceniac w koncu kim ja jestem.........(nikim)...

Tyle miał zobaczyć..a nie zobaczył..Chyba szkiełka
kolorowe - kontaktowe potrzebne..gdy "błękit to
grzech".. M.

Piękny wiersz, można odnieść go do utęsknionej,
pachnącej majem wiosny, lub miłości, tej prawdziwej,
jestem pod wrażeniem...pozdrawiam :)

niesamowita inspiracja do wiersza, jakaż ona musi być
szczęśliwa z kimś to tak potrafi słowami określić
chwilę

Bardzo ciekawie...wiele już o miłości napisano, ale to
wciąż mało i mało i już nie będzie nigdy dość bo
miłość to pewne coś...powodzenia