Nieład

Wszechobecny nieład
Kwestia przyzwyczajenia,
Aczkolwiek z możliwością zmian.
Sens posiada jedynie dialog wynurzony z ciemności,
Słabo ukryty
Lub potwierdzający rentgen mi podarowany
Kreatywność,
Jakże przerozwinięta,
Pojęcie niezwykle abstrakcyjne
W czynach bywających ..
Niczym cząstka głogu słodkiego,
Który niczym niepodobny do słodzika potrzebnego
We wiosennym przesileniu nastałym ..
Czyżby wszystkie funkcje organizmu żywego
W tej jednej, właściwej chwili
Wymagały precyzyjnej reaktywacji swej struktury ?
A może tylko tkanki wewnętrzne,
Te których być nie powinno
Krzyczą o pomoc do swej zewnętrzności,
Która dostarcza bodźców zasilających układ nerwowy,
O przestanie w transporcie,
O chwile bez muszności udziału
W momentach wstrzymujących endorfiny od narodzin potomstwa ..

Złość – Oczywiście
Smutek – Niebałdzo
Zazdrość – Jedynie jako bodziec

Więc czymże znowu??

Tym razem …

Już wiem ….


Określenie pozostaje

...............................

autor

Aniele

Dodano: 2006-09-13 23:42:32

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie