Nieme bogactwo
Stary, siwy, schorowany,
Z wolna życie go uśmierca.
Drobny, mały, spracowany,
Patrzy na świat okiem serca.
Dobry człowiek, lecz nieznany,
To jest biedy spadkobierca.
Nie bogaty, lecz szczęśliwy,
W dłoni trzyma dwie monety.
Niemy w czynach, lecz uczciwy,
To nie wady…To zalety.
Zastanów się. Czy to jego wina?
Skromnie żył i skromnie żyć będzie.
On pokorny, pokorna i rodzina.
Gdzie się pojawi- niewidzialny wszędzie.
Więc popatrz i pomyśl, jaka jest
przyczyna.
Myślisz gorszy- jesteś w błędzie.
*Woodic*
Komentarze (3)
Niedorosla dziecinada, odcinac sie za cos co troche
zadrapalo wlasny egoizm, no coz, taki jest swiat,
dlaczego bej mialby byc inny?! Szkoda tylko ze ludzie
za wszelka cene nie chcac znac prawdy, na koncu
oklamuja samego siebie!
Bardzo dobry i mądry wiersz. Nie doztrzegamy prostych
lecz dobrych ludzi wkoło siebie.
Bardzo ciekawy wiersz, swietnie dobrany tytul.
Wyjatkowo podoba mi sie 3 wers od konca"niewidzialny
wszedzie". Wlasnie- czy nie ignorujemy tych, ktorzy z
pozoru niewiele znacza?