Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Niemoc



Starość przemawia bez słowa.
Lokuje się w zakamarkach,
w tiulach, kremplinie i płowej
pałatce – w szafie, na półkach.

Sepię jak ziarno rozsypie,
w albumach rozmaże się, w mgłach
i oczy czasami cię szczypią,
patrz - dłonie są w plamach, że ach!

Starość przechadza się bokiem.
Omija wartko płynących,
ustąpi niepewnym krokiem
w tłumie na oślep pędzącym.

Tak się rozpędził świat z nami...
Przed czym ucieka, o Boże?
Strach mu przystanąć i kłami
przegania starość jak może.




autor

marcepani

Dodano: 2020-08-03 09:16:54
Ten wiersz przeczytano 964 razy
Oddanych głosów: 24
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (21)

Pasjans Pasjans

Wiersz porusza takie struny, których dźwięku często
nie słyszymy. Kapitalna puenta :-) Ukłony niskie dla
Autorki :)

@Krystek @Krystek

Starość się Panu Bogu nie udała. Właśnie tak zaczyna
się jak opisałaś w wierszu. Udanego dnia:)

marcepani marcepani

- zmora - zmorze (a więc nie za morze) - dziękuję
Anno.

anna anna

Przykre zjawisko, ale jest czas by się z nim oswoicć.
Pewie sa i tacy, którzy nie oswoją jej nigdy...
(za morze- trzeci wers od końca)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »