Niemowlęce pantofelki

Opowiada o sobie - ma dwa miesiące i własne pantofle

Mam jeszcze małe stopki, bo jestem maleńki
Mój ociec i starszy brat biorą je do jednej ręki
nie stąpają , nie dotykają ziemi swobodnie
leząc w łóżeczku, fruwają w powietrzu swawolnie

Mam już swoje buciki, zapinane na nappy
są ładniejsze, od butów brata i taty
Ich buty błyszczą czernią jak lustra w krysztale
moje obok nich piękniejsze, delikatne szare

Ich wielkie buty mają węzły, sznurowadła
jakby się w nich schludna dzikość wkradła
Moje pięknością oczy zniewalają, wyższa sztuka
Patrząc na moje w pedanterii się piękna szuka

Moje buciki nazywają się filipki, od mego imienia
będę moje buciki bardzo często na większe zmieniał
Za lat parę, na stelażu będą stały równo trzy pary
obok nich najpiękniejsze pantofle naszej mamy

Historia nasze malej rodzinki, to butów cztery pary
cudowne jest w nas to, że kochamy się bez miary


Autor:slonzok-knipser
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2012-01-08 Dodano: 2013-01-09 07:16:30

Ten wiersz przeczytano 552 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie