Niemożliwość
Chcę stać się deszczem,
Jak kropla wody rozbić się na karoserii
samochodu
Rozpaść się na tysiące drobinek
Niedostrzegalnych, obojętnych
Odwiedzić tysiące miast, setki krain
Niesiona podmuchem wiatru
Który jest mym jedynym przyjacielem
Stać się nieczuła, zamienić się w lód
Ostre szpilki, kaleczące ciało
Przy najdrobniejszym geście
Nie moje.
Pragnę nie istnieć
Zapomniana przez ludzi
Niezapamiętana
autor
veronica015
Dodano: 2011-05-23 18:21:52
Ten wiersz przeczytano 554 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
piękny wiersz, wydaje mi się, że o wielu z nas może
być jego treść
absolutne zatopienie się w niebycie... totalna
depresja
Czemu aż tyle goryczy? Życie mimo wszystko jest
prawdziwym cudem. Wszystko zależy od filozofii jaką
przyjmiemy aby je przeżyć. Myślę sobie też że (jeśli
kropla deszczu może mieć marzenia - nie jest marzeniem
kropli deszczu rozbić się na karoserii samochodu.
Pozdrawiam Serdecznie
Niemożliwość,bo to jest niemożliwość, żeby tak ładnie
pisać i nie istnieć,nie możliwe.
to takie smutne sama nie wiem co powiedzieć "Pragne
nie istnieć zapomniana przez ludzi " myślę że nikt
tak naprawdę tego nie pragnie
mimo to wiersz urzeka
Pozdrawiam i zapraszam do mnie +++++