Niemy krzyk

Niemy krzyk rozdziera ciszę
nikt go jednak nie usłyszy,
to w człowieku dusza krzyczy
Boże - tylko TY to słyszysz.

Rozżalona ludzka dusza
tylko Ciebie Panie wzrusza,
tylko Ty zrozumieć umiesz
serce zagubione w tłumie.

Zagubione ludzkie serce
które często jest w rozterce
i tak bardzo często pragnie
byś usłyszał ten krzyk Panie!

Byś wyciszył i ukoił
to co tak ogromnie boli,
co rozprasza i przeszkadza
z Twoją wolą nam się zgadzać.

A więc rozpacz, łzy, cierpienie,
które budzą bunt niezmiennie,
niech przemieni dobroć Twoja
w ład, uległość i pokorę.

Czemu grzeszni słudzy Twoi
wciąż jesteśmy niepokorni,
zatwardziali, hardzi, dumni,
małoduszni, nierozumni?

Wciąż myślący dla mnie, o mnie,
ze mną, przy mnie, ja - o sobie?
Nie widzący nic prócz siebie,
z dala od tych co w potrzebie?

Pozwól Panie, byśmy w porę
przyoblekli się w pokorę
i u kresu ziemskiej drogi,
Cebie w chwale spotkać mogli.

autor

samotna12

Napisany: 2017-09-10 Dodano: 2017-09-10 11:15:04

Ten wiersz przeczytano 468 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie