nieobecność w nicości
my
tacy cisi
zapatrzeni w niebyt
z oczami utkwionymi
w martwym świetle
zaszczuci nicością
przerażeni próżnią
biegniemy
krzyczymy
taranujemy
wyciągając rękę
po nieobecność
autor
wuwulinka
Dodano: 2010-04-07 18:38:17
Ten wiersz przeczytano 682 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Z czymś mi się skojarzył..aa, z " My, ludzie XX
wieku..rozbijający atomy..." Thanks za przypomnienie..
M.
"zaszczuci nicością"calutka prawda.Pozdrawiam
Dobrze ujęta myśl - podoba mi się
ciągle się spieszymy..czasem do nikąd
Jakby Niemen powiedział, dziwny ten świat,
pozdrawiam:)
podoba mi się, zmusza do refleksji...pozdrawiam
taka nieobecność jest przerażająca... świetnie
wyrażone...