Niepamięć

Smutny jest koniec Twojego wiersza poprowadzonego
jasno i przejrzyście. :) Jak zwykle zresztą :)

"Kręte ścieżki myśli,życie deszczem płacze",cyt,aut.W
życiu jest tak ,jak w miłości i na odwrót.A że nie
chce pamiętać,nic na to poradzić się nie
da.Sześciozgłoskowiec.

Oj lubię takie melancholie...Metafora z kokonem z
babiego lata, z którego marzenia już się nie wyklują
bardzo ładna.

ilez w tym smutku,prawie jak rozpacz roztoczona na
nutach samotności..dobór słów wysmienity,harmonia i
pozorny spokój daje poczucie ładu i stabilności, lecz
smutek wyczuwalny nuta nostalgii..

Smutek i uczucie zawodu przebija z Twojego wiersza.
Bardzo zwiezle napisane.

Twoje wiersze są naprawdę piękne,tyle w nich cudownych
opisów otaczającej przyrody,lecz w tym pejzażu jesieni
czuję smutek.Chciałbym Cie pocieszyć i przypomnieć,że
jest jeszcze wiosna,która potrafi ze smutku obudzić
uśmiech i radość.Więc miej trochę wytrwałości,a
wszystko może nabrać innych barw.

Smutny ale ..dobry. Na tak

jesien najpiekniejsza pora roku - swietnie ujelas jej
nastroj , czuc wrzos i nokre powietrze podoba mi sie
:)

Jest czas na smutek i czas na radość, na miłość i na
zapominanie. Gdy miłość odejdzie czas w pustych
dłoniach zostanie i zrodzi się nowe.

Bardzo fajny wiersz i dobrze napisany,ale ta właśnie
pora roku jest najmniej lubiana i to ze względu na
katarek,ale za rok niecały będzie ponownie..powodzenia

Może i zapomniał imienia, ale jego istnienie
zaowocowało ślicznym wierszem, było mimo wszystko
warto poznać kogoś takiego.

zapachniało wrzosem, bardzo smutnym losem, cisza brzmi
w oddali ,kiedy nas tu scali

Jesień mocniej słychać ciszę, samotność w jesienne
strofy pięknie wpleciona.

Smutkiem powiało, cisza bębni...imienia chyba się nie
zapomina, mimo zabiegów w tej sprawie.Czekam na
weselsze wiersze:)

Bardzo dobry wiersz. Smutek i melancholia, wplecine
pieknie w jesienne wspomnienia. Bardzo mi sie podoba.