w niepamięć

nie zostanie nawet płomień
który miłość rozpala
egoizmem nasiąknięci nieprzytomnie
przyglądać się będą z dala
na dogasające życia języki

z pożółkłych kartek pamiętnika
jazgot bólu dziki
wstydu słowa pozatyka
w tytule zwanym nikim

w niepamięć cierń ukryty
zamilknie wnet bez jęku
głęboko w serce wbity
nie wyda tchnienia dźwięku

..bo każdy dzień może być tym ostatnim...

autor

suzzi

Napisany: 2006-06-22 Dodano: 2006-06-22 11:01:34

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie