niepamiętnik

próbuję odpowiedzieć na kartce
dwadzieścia lat życia,
kawałek mojej historii,
teatralny scenariusz,
w jedną noc

jest trochę zimno,
do tego stopnia,
że mam ochotę spłynąć w czyjeś ramiona;
szukam więc naiwnej próby,
próby ogrzania się ciepłem
drugiej osoby,
ale ciemność jakby trochę mnie uspokaja,
a słowa-potwory łagodnieją

już nie broczę w krwi,
chociaż niewątpliwie coś się ze mnie ulewa,
ulewa; chyba czułości,
jakieś rozmarzenie i
deszcz nadziei

wspomnienia; płyną
jak po spadającej kropelce...
wspomnienia; zapisane we mnie...
nadal próbuję prowadzić
pisany niepamiętnik

wyjmuję kolejną kartkę,
bo choć piszę od nowa,
to odnowa marzę

autor

szeptem

Dodano: 2012-04-04 12:50:51

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie