Niepewność
Tkwi w sercu niczym bolesny cierń
dusze zatruwa, umysł zniewala
życie w niewidzialne kajdany skuwa
władca szczęścia i sługa trwogi
Dzień w noc przemienia
żeby spokój zburzyć i demony przebudzić
by myśli ulotne, wątłej nadziei
przebłyski
pochwycić i w swą niewole wtrącić
Siłą jej słabość
co ludzką naturę wbrew sobie kształtuje
gdy wolę osłabia i charakter psuje
próżne żale, gdy rozsądek nie panuje nad
strachem
Jak więc uleczyć rany
jak przed światem dumnie stanąć
gdy wątpliwości ziarno wciąż nowe plony
wydaje
i splątane losów nici w niepewności ręce
oddaje.
Komentarze (4)
chwile takie zawsze będą nam towarzyszyły w życiu,
ciekawie zobrazowana niepewność w wierszu ,pozdrawiam
bardzo ładny wiersz i niepokoje paraliżujące nasze
życie Pozdrawiam:))
Strach , niepokój mogą człowiekowi wszystko zniszczyć.
Podoba się:)
Ciekawie to ująłeś Janie. Życiowy wiersz. Miło było
przeczytać:) Pozdrawiam:)