Niepodległościowa improwizacja

Zgliszcza świątyń,
Złamane krzyże.
Mogiły bohaterów,
Którzy chcieli nas uratować.
Ukrywamy się jak tchórze,
W ciemnych kątach.
Lepiej żyć w strachu,
Niż umierać z wolnością.

Zwrotkami cichutko,
Śpiewana pieśń już tylko,
Daje nam nadzieję.

Gdzieś w genezie,
Niepodległości.
Leży szacunek i bezpieczeństwo.
Odbudowując świątynie,
Za każdy złamany symbol stawiamy,
Po trzykroć więcej!
Wielkie cmentarze, przypominają,
O poświęceniu.
Ale my dalej żyjemy w strachu,
Bojąc się kochać coś, za co oni,
Przelali krew.

Boimy się kochać,
Każdy skrawek tej ziemi.
Zaślepieni kosmopolityzmem,
Cenimy odległe krainy, tradycje.

Nie śpiewajmy:
„ Żeby Polska była Polską”
tylko:
„Żeby Polacy byli Polakami”.

Niech w krew wejdzie nam bohaterski czyn,
I pozwoli na podniesienie flag,
Bo oni dali nam Niepodległość,
My odbudujmy resztę.

Ku chwale Ojczyzny!

11 Listopada niech nie będzie tylko patrzeniem w przeszłość i uwielbieniem dla bohaterów, zastanówmy się nad tym co my możemy zrobić dla Ojczyzny a nie co ona może zrobić dla nas.

autor

czołgista

Dodano: 2010-11-11 00:01:14

Ten wiersz przeczytano 1028 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie