Niepodobne a jak prawdziwe

Jak ogarnąć myślą słowa przeczytane-
jak przyjąć je do siebie-
one takie kochane ?
zakłopotane

Widzieć swoja miłość która się oddaje nie tobie
jakaż to straszna kaźń spotkała ciebie
Ziarnko miłości w tobie kiełkuje i nie może wyrosnąć
bo nie ma dłoni która roślinę pielęgnuje

Ileż bólu i rozterki w tobie
widząc piękno miłości
nie przyznanej tobie kochanek
ucieka ku wiośnie życia ciała jędrnego
a twoje nadal piękne w pożądaniu
lecz cóż z tego

Nachylona nad parapetem widzisz to czego byś nie pragnęła
Spoglądasz na swe ręce, w nich kwiatów wiązka
Kto tobie je do dłoni włożył, te pachnące frezje
czyżby to jego, dla ciebie nikłe pocieszenie

Zawiedziona, nie zachwycasz jego swoja poezją ?
oczarowanie, tulenie, to zbyt mało powiedziane
twoje miłosne do niego wersy
winny być w granicie wykuwane

Odejdź od okna, nie rań serca, otwórz drzwi
prawdziwą miłość wpuszczaj.
Niech hula po pokojach i wygania samotność
Samotnej tęsknoty masz po prostu dojść


Masz w sobie dziewczyno nadmiar miłości i
czegoś czego nie zrobi nikt nigdy
układasz słowa miłości w cudowne piramidy

One przetrwają wieki jak te w Kairze
których wiatr złotym piaskiem liże.

Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2011-11-05 Dodano: 2011-11-06 06:46:58

Ten wiersz przeczytano 372 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie