niepodzielne szczęście...
pragniesz...gwiazd światłami
niebo mi rozpromienić
drogę słać róż płatkami
by serce uczuciem wzniecić
pragniesz...do smutnej duszy
przeniknąć jasnymi barwami
lęk zabrać niewiarę skruszyć
by cieszyć się moimi snami...
pragniesz...
a czy wiesz jak dużo dostałam
uśmiech twój droższy niż wszystko
zapach którego pragnęłam...
wiesz skarbie...on ciągle tak blisko
twych dłoni kształt i subtelność
najdroższy tak ciepły blask oczu
miły...odkryłeś we mnie kobiecość
wiesz mogłam całego cię...poczuć
czy wiesz co ja myślę kochanie
pragnąć nie znaczy dać...więcej
nie możesz nie jesteś w stanie
podzielić między nas szczęście...
Komentarze (4)
Przepiekny wiersz, subtelny, delikatny,
miłośc prawdziwa, odwzajemniona.
On chce dać jeszcze więcej, ona uważa ze dał jej
bardzo dużo i że najważniejsze że przy niej jest .. "
dużo dostałam ".. odkryłeś we mnie kobiecość, ..
mogłam całego Cię poczuć ... Jeszcze raz - naprawdę
pieknie i brawo i duzy plus.
również uważam, że szczęściem trzeba się dzielic-
śliczny wiersz
Szczęście to chyba jedyna "rzecz" która gdy się ją
dzieli z Kimś to się mnoży. Tak, że ja Wam życzę
dzielenia się. Piękny wiersz pełen Miłości.
..a ja mam takie zdanie - że wręcz należy podzielić
szczęście.