(nie)pogoda

To tragiczne. Człowiek dotknięty demencją po części
umarł. Błogosławieni ci, którzy opiekują się starymi
rodzicami w domu, i nie oddają ich do domu starców.
Znakomity wiersz.
Pozdrawiam.

nie sądziłam że w tak prostych słowach można oddać
klimat tamtych czasów...
Mój ŚP dzadzio jak go teraz brakuje...
Po prostu wiersz majstersztyk.

Oj!!!to były czasy pamiętam - sama też stałam w
kolejkach a jak wesoło było gdy rzucili pomarańcze...i
nie tylko :) pozdrawiam

PIEKNY WIERSZ ZNAM TE KLIMATY DOBRZE DZIADKÓW NIE
ZNAŁAM ALE PRACUJĘ Z NIMI...:) PIĘKNIE ODDAJE KLIMAT
STROŚCI ..POZDRAWIAM:)

Pamiętam , jak dzisiaj wystaną przez całą noc pralkę
(wiatkę) prezent od Gorbaczowa gdy odwiedzał swoją
odległą prowincję Warszawę :):)icała reszte wystana i
wydarta w sklepie w ciężkich bojach, bo rękoczyny były
na porzadku dziennym :):)

Fajny realistyczny wiersz :):)

mam 23 lata, a tego świata, mam wrażenie, tak samo nie
rozumiem i nie chce akceptować, jak większość
starszych osób... tym bardziej przemówił do mnie ten
wiersz

piękny, poprostu..

Świetna gra słów, reszta została powiedziana-duży
plus!

Obraz raczej melancholijny, ale rzeczywiście ciepły.
Jak dojrzale wypadasz na tle wszystkich tych naszych
wierszy.

Piękny wiersz pobudza do refleksji, i zrozumienia
starszych ludzi, tak boli patrzeć jak dorosły syn
pokrzykuje na starszą matkę nie rozumiejąc, że ona juz
nie myśli tak szybko i nie działa tak sprawnie jak
kiedys :(

Ze tez kliknelam akurat na Twoj wiersz!
Czytam i placze. Przeciez o moim Tatusiu. ktorego juz
nie ma.
Nie dozyl stu lat, zmarl w wieku 94, to juz 12 lat,
Boze, jak ten czas leci.
Tez karmil golebie, a sasiedzu urzekali, ze brudza
parapety. Po smierci, kiedy czasowo miejszkanie bylo
puste, golebie zamieszkaly na balkonie; bylo co potem
sprzatac.
Tatus tez mial chorobe E, pamietal, co dawno, a do
mnie i do siostry mowil - prosze Pani, ale czul, ze to
przyjazne osoby, pozwalal sie przytulac. Przez moment
odzyskiwal pamiec, rozplakal sie, jak zmarla mama, ale
bardzo szybko, bo za 3 tygodnie poszedl za nia.
Sasiedzi mowili, ze pewnie sie kochali i chcieli byc
razem. Sorry za moje wspomnienia i zal, ciagle siedzi
tak gdzies w srodku.

Przeczytałam z przyjemnością :-)
Smutne i prawdziwe...lecz tak to bywa, że każde
pokolenie żyje swoim własnym życiem...Młodym trudno
zrozumieć coś, czego nie przeżyli.
Cieszmy się z nimi, nie starajmy się na siłę wpajać
"nasze czasy" Oni też mają problemy... INNE

Zapomnienia nie znając słodkości Marząc aż w snach
spokój zagości Powoli coraz wyżej podnoszę głowę I
czekam na pogodnej starości chwile nowe

dobrze oddałaś klimat starszych ludzi w dzisiejszym
świecie............

...to ostatnie dni udanej ,spokojnej starości... i
nasze podziękowanie za dzieciństwo i za to że
są...piękny wiersz...