Niepokój
Niepokój - czuję go w moim pokoju
i wsłuchany w wyśmianą pieśń niepokorną
sprzed lat
ze zgryzotą wieszczę temu światu - pokój
i święty spokój
i oddalanie się od siebie ciał
niebieskich
i jakiś nieprzyjemny lepki lukier
maskujący jak dezodorant
spadające nam codziennie na głowę ciężkie
cegły codziennych spraw.
Pokój, który rodzi niepokój.
Brak wspólnego wroga
- to jest brak tego bezapelacyjnie złego
zła
które wymagałoby uszlachetniania serc
poprzez wspólne wykuwanie przeciwko niemu
żelaza.
Plastykowy dach zasłoni gwiazdy?
Czy sztuczne gwiazdy nie spadają zbyt
szybko?
- trudne pytania z łatwymi
odpowiedziami
które jednak za bardzo bolą i budzą znów
nad ranem
niepokój.
autor
Wiwern
Dodano: 2010-08-05 04:39:08
Ten wiersz przeczytano 829 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
A mi się podoba właśnie taki !!! Ten wieczny niepokój
jakże jest intrygujący :)
Pozdrawiam :)
złego zła- zastanawia mnie ten pleonazm.
niepokój w pokoju, takie podobnie brzmiące wyrazy ,
pokój który rodzi niepokój.pokój i święty spokój,
codziennie, codziennych spraw,pokój który rodzi
niepokój,gwiazdy, gwiazdy. Niepokojem zaczynasz,
niepokojem kończysz.Zrezygnowałabym z tych powtórzeń,
bo to zuboża tekst.
dzięki za cynk, już poprawiłem ;)
Refleksyjny,ciekawy "niepokoj".
Pozdrawiam cieplutko z daleka.
5 wers - literówka
Napisany w sposób wyjątkowy poprzez użyte metafory ,
podoba mi się również zabawa słowem- pokój/niepokój.
;)