Niepokój

i choć radość się z piersi wydziera,
a w płuca powietrza nie mogę złapać;
i choć uśmiech na twarzy się rozszerza,
że zajad stał się mą codzienną normą;
i choć nogi w porywie muzyki
same zaczynają się uczyć chodzić;

i choć z bliska czy z daleka
już nie słyszę ludzkich głosów
i ludzkich złości;

i choć w sercu mym krew się burzy!
rozrywa naczynia, wylewa się do tkanek!
jak burza, tornado czy tsunami...

i choć w tym wszystkim!
czuję się szczęśliwy
że od zaraz w wiatr mógłbym się zamienić
i wszystkie kraje splądrować!
nagły niepokój duszę porywa
by w nocnym świetle gwiazd
poszukać wielką kulę srebra
i w tej jasności zawyć do niego,
do księżyca...

autor

Zwiastun Nocy

Napisany: 2006-07-03 Dodano: 2006-07-03 18:27:26

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie