Niepokój ...
Czekanie wywołuje emocji dużo.
Czy chcesz, czy nie
to jest nerwowo.
Na zegarek patrzę, co chwilę.
Chodzę w jedną i druga stronę.
Przyjmuję ciała różne pozycje.
Bardzo się niecierpliwię.
Daję upust wyobraźni.
W głowie kłębią się rożne myśli.
Wszystko drażni i niepokoi.
Przecież wokół tyle złego się dzieje.
Może niespodziewane wydarzenie
spowodowało opóźnienie?
Czekam na wyjaśnienie szybkie.
Niestety cisza w jego telefonie.
Zaczyna złościć to wyczekiwanie.
Drżą ręce i mam serca kołatanie.
Niepokój i strach sprawiają.
Tracę radość na to
wymarzone spotkanie.
Jednak z wiarą czekam na dobre
rozwiązanie.
Tak myślę, by zatuszować
zdenerwowanie.
Komentarze (9)
Niepokój wprowadza nas w zakłopotanie. szukamy szybko
rozwiązania i nagle spokój. Serdecznie pozdrawiam.
Poczułam ten niepokój wyczekiwania, dobrze
przedstawiony w wierszu.
Pozdrawiam.;)
Zmartwil mnie ten wiersz, poczulem ten niepokój...
Co się człowiek w życiu naczeka... i zwykle jest to
lekcja cierpliwości.
gdy jest opóźnienie... coś co sprawia że myśli
wiele... niepokój w głowie i w sercu - jak u Grechuty,
tak mi się pomyślało
Ten niepokój jest.
A wiersz jest piękny.
Całe życie na coś czekamy i ten niepokój niejeden raz
się udziela
Pozdrawiam ciepło, Krysiu :)
Czekanie w niepewności... spowodowane opóźnieniem jest
smutne ... a czy przyjedzie to dopiero się wyjaśni
później ...
czekanie w samotności może być i jest
trudne...Samotność przytłacza potęguje niepokój,
dobrze, że jest wiara ona czyni cuda...jak zwykle
wiersz wieloprzesłaniowy...
Miłego dnia Krysiu