Niepokój serca
Wiersz powstał w romantycznych i bliskich memu sercu okolicznościach.
Niepokój serca po odpoczynku
w zagajniku szumiących drzew
gaśnie w nocnej ciszy.
Samotnej i chłodnej jak na maj.
Głęboki wdech rozpoznaje woń kasztanowych
kwiatów.
Ciebie już nie czuje.
Łapię pamięcią ostatnie rejestry
jak ułamki szczęścia szarpane senną
mgłą.
autor
klaudik16
Dodano: 2009-11-23 19:33:59
Ten wiersz przeczytano 706 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.