Niepokorne
Marzenia jak panny - szalone i krewkie,
wybierają z szafy tęczowe sukienki.
Życie je sprowadza codziennie na ziemię,
lecz one bujają w obłokach niebieskich.
A w spotkaniu z niwą wszystko takie
szare
i nigdzie na dłużej nie zagrzeją
miejsca.
Biegną wciąż przed siebie, wciąż dalej i
dalej,
na ciepłe ognisko je zazwyczaj nie stać.
Kiedy już po latach czują się zmęczone,
chciałyby odpocząć w spokojnej
przystani,
dostrzegają piękno w palecie życiowej.
Żałują, że wcześniej na ziemię nie
spadły.
autor
magda*
Dodano: 2018-06-28 11:17:20
Ten wiersz przeczytano 1524 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (33)
Pięknie :)
ależ pięknie napisałaś, jestem pod wrażeniem :-)
też myślę że piszesz o samotnych kobietach na dłuższą
metę samotność doskwiera - bardzo ładny wiersz
To o singielkach? Pozdrawiam
Piękny i refleksyjny wiersz, pozdrawiam serdecznie :)
Życie, jak żaglówka, marzenia jak żagle. One chciałyby
się wzbić w górę, polecieć z wiatrem, a życie wciąż
tkwi w tej wodzie.
Jednak to właśnie żagle (marzenia) ciągną łódkę
(życie) do przodu.
Refleksyjny, bardzo ładny wiersz.
Dobrego dnia Magdo. Dziękuję!
To - marzenia przyrownane do dziewczyn, ale tyczą i
męskiego grona. Nigdy nie umialem wyzwolić się z
marzeń- i ie zaluję tego, tylko nie podejmowania
realizacji.
w swerze marzeń - ciut pokażę: buziaki Magdo:)
Zawsze można spróbować sprowadzić obłoki niebieskie na
ziemię ;)
Pozdrawiam z podobaniem :)
Oj coś przekłamało zatem jeszcze raz:powtórzenie
zamierzone dla podkreślenia nieustającego procesu.
Mariat-powtórzenie zamierzone dla podkrślenia
nieustaenia
Lubię marzyć :-) pozdrawiam Magdo ładny wiersz
Mi nie przeszkadzają zupełnie powtórzenia "wciąż".
Ma to swój urok tutaj.
Marzenia musimy mieć...bez nich życie mdłe się staje.
Witaj. Kopę lat tu nie byłam. Nadal z sensem i
wdzięcznie.
Może tylko w 2 strofie w 3 wersie dwa "wciąż'y"
troszkę cieniem kładą treść.
Piekna ta Twoja liryka, klaniam sie :)