Niepokorny

Grzeczny, miły,uczynny,często uśmiechnięty, Zawsze go oblegały,pacjentów zastępy.
Ciągle wśród nich przebywał,wszystko im objaśniał,

A na jego piersi, lśniący napis jaśniał.
Wysoki i przystojny, wzbudzał zaufanie
Tkliwe nieraz wejrzenia, rzucały mu Panie.

Głos jego męski,głębokie spojrzenie,
Rozwichrzona czupryna! Jak lew na arenie!

Dumny i wyniosły,stanowczy zarazem,
A oczy! Jak dwa chabry! Pod nieba obrazem.

Lecz kiedy uśmiech znika,a twarz kryją chmury,
Nie radzę! By mu w drogę wchodził co niektóry.

Oblicze mu ciemnieje jak gradowa chmura,
Z oczu mkną błyskawice, niech Cię trafi która!
Lepiej wtedy unikać,nie wchodzić mu w drogę,
Bo nawałnica zmiecie niejedną przeszkodę!

Lecz burza jak gwałtowna, tak szybko przemija,
A po burzy,słoneczko się na niebo wzbija.

Tak też twarz jego mięknie, łagodnieją lica,
I znowu nas humorem, uśmiechem zachwyca!

Naturę ma przekorną,i lubi przewodzić, Bo"bliźniak"jak zwykle prym wśród ludzi wodzi.

Lecz w głębi serca, dobry człowiek drzemie,
Poratuje, pomoże, pocieszy w potrzebie.

Wspaniałe, imię ten mężczyzna nosi,
Pewny siebie,lecz z klasą-wymaga,nie prosi.

Z naturą jest za pan brat i kocha przyrodę,
Toteż zawsze wyrusza, po wielką przygodę!

Dyscyplina i gracja! To go dziś wyróżnia,
Patrzy na wszystkich z góry! Mina trochę próżna.

Nieco zarozumiały, wesoły zarazem,
Czasem lekko złośliwy,takim to obrazem,

Przedstawia się Pan, lecz w nim bogate,
I serce i dusza, tylekroć się zżyma, ilekroć się wzrusza!

Targane serce emocjami wzbiera,
Jak lawa kipiąca z czeluści krateru!

I wiele radości w swym sercu piastuje,
Bo ma serce czułe,więc bardzo miłuje!

autor

mglawica

Napisany: 2015-03-15 Dodano: 2015-03-15 02:22:01

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie