Niepotrzebne uczucia

Ciężko mi znieść ten ból rozpaczliwy
Ciężko pokonać fale goryczy
Zalewające me serce płaczliwe
Które z żalu wciąż krzyczy

O, serce okrutne
Przestań wreszcie łkać
O, serce smutne
Przestań ku tej miłości gnać

Nie niszcz mnie smutkiem i żalem
Nie zabijaj mnie brzytwą nieodwzajemnionej miłości
Zamiast tego otul mnie nowego uczucia złotym szalem
Nie dopuszczaj do mnie okrutnej zazdrości

Pozwól mi żyć
Jak na człowieka przystało
Pozwól mi śnić
Tak, by to ranić przestało

O, miłości niezdobyta
Nie mknij w nieznane
O, miłości wciąż ukryta
Nie zajmuj się tym, co jest ci niewskazane:

Łzawą rzeką płynącą pomalutku
Wśród ogromu złości
Rwącym potokiem smutku
Aż do granic możliwości

Tak, To prawda! Ja Cię kocham!
Nie potrafię bez Ciebie żyć
Tobie jednemu ufam!
Lecz nic z tego skoro mogę jedynie… śnić!

Strzała przeklętego Amora
Serce me na wieki zraniła
Dziś, to jest moja największa zmora
To ona szczęśliwe dni na zawsze skreśliła

O nieznośny cherubinie!
Czemu stałam się celem twym?
Teraz nie wiem kiedy ból ten minie
Przestań wreszcie bawić się sercem mym!
Giń! Przepadnij! Zmoro przeklęta!
Niewdzięczna maro przez diabła wynajęta!
Odejdź w nieznane! Niech płomienie ognia Cię smagają!
A oczy moje niech nigdy więcej Cię nie oglądają!

Copyright by edith_k@ (Wszelkie prawa zastrzeżone)

autor

edith_k@

Napisany: 2008-03-31 Dodano: 2014-02-20 01:13:51

Ten wiersz przeczytano 1220 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie