niepoukładanie albo obietnica
poczekaj na mnie jeszcze chwile
niech poukładam sobie świat
razem pójdziemy na motyle
lilii będziemy zrywać kwiat
potem padniemy na polanie
pośród najwyżej wzniosłych traw
i niech nas wieczór tam zastanie
z dala od zwykłych ziemskich spraw
będę ci trawą pieścił usta
potem namiętnie je całował
i niech zapachnie to rozpustą
i niech ugrzęzną w gardle słowa
i będę kochał cię aż tyle
ile potrafi szumieć las
tylko poczekaj jeszcze chwile
niech poukładam sobie świat
autor
z nick-ąd
Dodano: 2008-02-01 18:31:25
Ten wiersz przeczytano 782 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
A bo to się da tak poukładać... Zawsze jakaś cegiełka
po drodze wypadnie.
tylko poczekaj jeszcze chwile
niech poukładam sobie świat..więcej już nic nie
potrzeba..
Nie ma co czekać aż świat będzie poukładany. Nie
będzie nigdy dość poukładany.
piękna obietnica, ale świat można układać całe życie
dlatego najlepiej od razu we dwoje, bo łatwiej...
Ale wiersz i tak śliczny.
Bardzo płynny wiersz,treść też na plus.Ile potrafi
szumieć las...Tak dużo tej miłości.
Świat nigdy nie da się poukładać do końca a czas jest
nieubłagany i nieczuły na prośby.
''niech poukładam sobie świat'' płynne to...
ładna linia melodyczna,+