Nieproszony gość

Nie wie, którędy wszedł,
nie słyszała drzwi, ani kroków,
z nikim się dziś nie umawiała
i było już dawno po zmroku.

Pogodziła się ze swoim życiem,
z tym, że nic na to nie poradzi,
że od paru lat,
codziennie,
zamiast dwóch, jedną kawę parzy.

A tu nagle wdziera się gość nieproszony,
nie siada na kanapie, nie dyskutuje,
wkrada się do jej wnętrza i wszystko rujnuje,
by po chwili zostawić ją samą,
zapłakaną,
trzaska drzwiami i mówi dobranoc,
nieproszony gość

o imieniu samotność.

autor

zapalka

Napisany: 2012-09-18 Dodano: 2012-09-18 08:46:59

Ten wiersz przeczytano 568 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie