Nieprzestań
Są poranki,
kiedy znad ramion kochanki,
bladych, chłodnych, obcych,
patrzę w księżyc,
w oczy,
które za chwilę znikną,
ale dziko
chłoną widok ukochanej.
Słońce jej na imię.
Jest przy niej.
Za moment rozstanie.
Teraz lgnie, kocha, marzy,
cierpi, umiera ze szczęścia.
Mnie nie może
się to przydarzyć.
Umiem tak dobrze
przestać.
Kto z kim przestaje, takim się staje.
autor
DoroteK
Dodano: 2018-07-02 07:48:48
Ten wiersz przeczytano 2519 razy
Oddanych głosów: 70
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (70)
Od (rewelacyjnego) tytulu, do... przestac. Swietny
wiersz.
Pozdrawiam DorotKo z niskimi uklonami. :)
Przestać potrafi ten, który nie kocha...ciekawy,
refleksyjny wiersz :)
pozdrawiam :)
No tak, jeśli ma się dobrego nauczyciela, puenta
zaskakująca,
a wiersz, jak zwykle świetny!
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo dobra refleksja i puenta, pozdrawiam ciepło.
puenta superowa :)
Dobry.
Wieloznaczeniowo...Pozdrawiam :)
Ja może potrafię przestać, dokładnie jeszcze nie wiem
Pozdrawiam Dorotko:-)
bardzo dobry wiersz, jesteś jedną z autorek którą
bardzo lubię czytać :)
A ja nie przestanę odwiedzać Ciebie, komentować Twoje
wiersze i zapraszać Ciebie do rewizyty. :)
Życzę Doroto udanej, słonecznej niedzieli.
Jesteś!... - ach! - jesteś... - niesamowicie
umiejętna.
Pomarzyć - dobra rzecz, ale i umiar znać kazdy
powinien.
Pozdrawiam serdecznie:)
A ja nie umiem przestać i taki problem.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Księżyc i słońce, to para kochanków, których widać
czasem razem na niebie. Pomimo częstej rozłąki kochają
się.
Czasem trzeba przestać kochać, aby rozpocząć nowy
rozdział życia. Można przestać, ale nie można
zapomnieć...
Świetny wiersz Doroto. :)
Ślę moc serdeczności.
Nie umie przestać... Albo nawet nie chcę :)
Super!
Pozdrawiam serdecznie :)
☀
Mało kto umie przestać, jak spróbuje. W wielu
znaczeniach, uzależnieniach chemicznych, psychicznych,
miłosnych itd. Trzeba było nie zaczynać.