Nieskalana
Otwórzcie wrota raju,
dla serca niepokalanego,
dając wieczne schronienie,
za bramą ogrodu rajskiego.
Dusza czysta jak łza,
w piękną biel ubrana,
podąża do krainy szczęścia,
niewinna, nieposzlakowana.
Twarz myślą nieskalana,
z anielskim uśmiechem,
przekracza progi niebios,
z ulgą i westchnieniem.
autor
Ola
Dodano: 2013-09-10 02:34:12
Ten wiersz przeczytano 2514 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Smutny wiersz o odchodzeniu..Pozdrawiam Ciepło.
Smutny wiersz o odchodzeniu, ale jakże piękny.Mam
wrażenie,że poświęcony młodej osobie,choć może się
mylę.
Piękny, choć bardzo smutny wiersz.
Bardzo mi się podoba. Pozdrawiam serdecznie.
smutek refleksja i przejście
Otwieram Tobie wrota - pozdrawiam
Pięknie choć smutno w Twoim wierszu...
Pozdrawiam:)
Bardzo ładny wiersz,chociaż o tej"twarzy myślą
nieskalanej" można różnie sobie pomyśleć. Pozdrawiam.
Bardzo ładny wiersz Olu. Pozdrawiam ciepło
Ale piękny ,kilka razy przeczytany przeze mnie
,pozdrawiam
Moja też nieskalana dzisiaj twarz malanio. Pozdrawiam
Olu rano przeczytałam Twój wiersz i cały dzień mi
towarzyszyła fraza:"Twarz myślą nieskalana" - trafiłaś
doskonale.
Ola znowu spaciu do późnych godzin?
Nieładnie. ;p
:):), tak. Ale niech będzie, jak jak powinno być.
Pozdrawiam Danusiu
Rolkin - też ładnie:)