NIESKOŃCZONOŚĆ
W bezkresie płonąca,
ogniem ulatująca,
ciszą wezwana,
płomieniem oblana...
Nicością ziejąca,
nic nie znacząca,
śmiercią znaczona,
siostra nieskończona...
Kresu pragnąca,
dnia wypatrująca,
na wieczność skazana,
noc kończąca z rana...
Sama stojąca,
końca czekająca,
przez wieczność wciąż sama,
Czarna, smutna dama...
autor
KaNgUrKa
Dodano: 2006-07-09 12:20:39
Ten wiersz przeczytano 1162 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo podoba mi się perfekcja i zarazem prostota
rymów.
To chyba wiersz, w którym czuć inspirację. Fajne,
ciekawe rymy, niepospolite epitety. Wiersz tajemniczy.