Nieskończony
nie mów proszę
nie mów więcej
nie mów że z bólu rodzi się strach
jakże wzniosłe
jakże piękne
idee rodzi umarły świat
pókim prochem
pókim niczym
pragnę jedynie obojętności
jeszcze trochę
jeszcze milczysz
żałośnie trudny w swej nagości
krzyżuję pieśnią
krzyżuję cieniem
żyję umieram kończę się słowem
ukoronuję
bolesnym cierniem
broczącą myślą zbolałą głowę
autor
Villemo
Dodano: 2006-09-02 15:59:52
Ten wiersz przeczytano 864 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.