Nieśmiałość
Zawsze mam niedosyt,
czegoś mi brakuje.
Lękam się
o cokolwiek prosić,
nawet mówić.
Później tego żałuję.
Niepewność,
czy niezdarność
pcha mnie w nieśmiałość.
Spada do zera
zainteresowanie.
Na straconej pozycji
jest moje stanie.
Pecha przynosi to wahanie.
Myśl ciągle prześladuje,
czy tak wypada, czy nie.
W rezultacie omija mnie,
co atrakcyjne.
Ze smutkiem patrzę
przed siebie.
Całą nadzieję
pokładam w tobie
przyjacielu drogi.
Dodaj mi wiary,
by radosne było życie.
Spraw, bym pewności nabrała.
Szczęśliwą przyszłość miała.
Komentarze (4)
Nieśmiałość ma swoje wady i zalety. Czasem utrudnia
życie a innym razem jest postrzegana jako skromność
często mile widziana.
Ciekawy wiersz,
pozdrawiam.
Nieśmiałość jest elementem życia ale czasem gdy się ją
pokona to dzieją się cuda.
Z kimś kto czuje jak my, jest nam raźniej...ośmielamy
się coś zrobić, coś zdziałać, coś powiedzieć...
Życzę takich osób przy Tobie, jak najwięcej.
Pozdrawiam serdecznie :)
Nikt tego nie sprawi, oprócz Ciebie.
Postaraj się określić jaki jest powód tak skrajnej
nieśmiałości. Poszukaj go w sferze fizycznej i
duchowej. Identyfikacja przyczyn, ułatwia
przeciwdziałanie.
Pozdrowienia.