Niestałość

Nie łam mego serca... złudną obojętnością
-W którą wierzę
W tej roześmianej twarzy,
Błyszczących oczach...

Słowami miłości...
Niestałością czynów na przestrzeni czasu
Chwilą gorącą, iskrą w sercu
Milczeniem długim...

Dotknięciem ręki
Dotknięciem serca
Dotknięciem cienia...

I znów znikasz
Odejdź skoro taka Twa wola
Zamknij bramę, zamknij drzwi
Swojego serca

Ale zostaw w nim odrobinę miłości
A w Twym spojrzeniu dostrzegę jej kroplę...
I w niej utonę- ufając marzeniom...

autor

Alexandria

Dodano: 2006-07-16 21:01:47

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie