O nieszczęśliwej dziewczynie...

Za siedmioma górami i lasami siedmioma
[jak to w bajkach często bywa]
W małym domku, z gałązek jesionu
Żyła dziewczyna dość nieszczęśliwa

A było to dziewczę przecudnej urody
I wielkie miało ambicje:
„By zaznać w życiu nieco wygody
Bogato za mąż wyjdę”

Ruszyła, więc w drogę…
W najlepszej sukience
I buty założyła drogie
By odnaleźć swoje szczęście

Na swej drodze napotkała
Śmieciarza bardzo biednego, zwykłego
Od razu go pokochała
Bo nigdy nie znała człowieka tak wspaniałego

Lecz zostawiła go samego
Bo nie takie miała plany
„Szukam przecież bogatego
Co mi sypnie brylantami!”

Gdy idąc tak sobie ulicą
Pokazywała swoje zgrabne nogi
Podjechał facet nową „BMWicą”
I zaprosił ją na obiad drogi

Pan ten był chamem nad chamami
Lecz majętny, zarobiony
Sypiąc wokoło dolarami
Dorobił się pięknej żony

Myśli dziewczę teraz sobie:
„Mam pieniądze! A gdzie szczęście jest?”
I wciąż chodzi jej po głowie
Kochany śmieciarz, biedaczek ten

Morał z tej bajki taki
Że czasem biedny śmieciarz
Lepszy jest niż książę z bajki
I daje znacznie więcej szczęścia
Zamiast z bogaczem mięć tylko złość
Lepiej żyć z biedakiem w nędzy
Bo szczęście i miłość
Nie szukają pieniędzy

autor

Nataliee

Napisany: 2006-10-05 Dodano: 2006-10-06 00:03:35

Ten wiersz przeczytano 1713 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie