Nieudane przedstawienie

Dużym i małym dzieciom bejowym

W leśnym teatrze dzisiaj wielkie święto, miejsca na widowni wszystkie już zajęto.


Wśród pomruków, szeptów, ćwierkań z ciekawości, dostrzeżono zza kurtyny tłum najmilszych gości.

Przybyli z tutejszego lasu i innego z całkiem daleka,
każdy na premierę sztuki niecierpliwie czeka.
Wśród ptasich aktorów wielkie poruszenie,
wszyscy pragną wreszcie zacząć przedstawienie.

Dzięcioł nerwowo w filar swoim dziobem stuka,
kukułka ćwiczy gamy, coraz głośniej kuka.
Sowa drzemie zmęczona nocnym polowaniem,
Orzeł w dostojnej pozie koncentruje się przed graniem.

Mewa piszczy cicho za morzem stęskniona,
czapla długie nogi prostuje znudzona. Dudek nażelował swój przecudny czubek,
pliszka niebieściutkie piórka, raz po raz wciąż skubie.

Bocian coś klekoce do swojego fona,
pewnie znowu dzwoni zakochana żona.
Przyodziewa wróbel, tak dla upiększenia,
kubrak od swojego stryja, kowalika Henia.



Już ostatnia minuta, moment, jedna chwilka,
wpada reżyser wrona, sala cała zamilkła.
Czarne pióra przygładza daje znak, by kurtyna…
Nagle blednie, sztywnieje, krrra jej się w gardle zacina!

Wskazuje na pawie pióro, na rondzie kapelusza,
u dalekiej krewnej szpaka Mateusza.
Gdy odzyskawszy głos i rezon wrona rzuca: zniewaga!
Koniec świata, potwarz i potworna zdrada!!!

-Cóż tam się stało?!-krzyknie któreś z sali.
Pewnie ktoś z aktorów jakąś rzecz zawalił!
Ktoś inny opacznie zrozumiał te słowa:
-Co się wali?! Gdzie się pali?!Panika nerwowa.

Wszyscy w wielkim popłochu, w ferworze paniki.
Biegną już do wyjścia, słychać gwar i krzyki!
I tak premiery finał -klapa- ktoś mi powie,
Z winy jednego pióra czy innej być może…

autor

SZUMA

Napisany: 2007-12-19 Dodano: 2009-01-29 14:00:07

Ten wiersz przeczytano 850 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie