nie(wiadomo)co
zasadziłam jesienią
drzewko magnoliowe
taki pręcik niewielki
i nie wierzyłam że
zadomowi się w moim
kochanym ogrodzie
taki wiotki mizerny
przetrwa mrozy i śnieg
dwa kwiaty mi urodził
cudownie wiosenne
pod ich naporem biedny
pochyla się i gnie
niby nic bagatelka
a ja w zachwyceniu
ciągle w okno spoglądam
i uśmiechy mu ślę
może nawet wy wszyscy
mi nie uwierzycie
ile szczęścia dać może
ot ’niewiadomoco’
autor
fatamorgana7
Dodano: 2018-05-06 10:59:23
Ten wiersz przeczytano 1244 razy
Oddanych głosów: 54
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (44)
Dodzio, Tesso, Weno, dziękuję za miłe słowa :)
Serdeczności :)
pięknie i radośnie
ślę serdeczności
Piękne to "niewiadomoco" a właściwie już wiadomo skoro
zakwitło swoją urodą,dziękuję za miłe słowa,pozdrawiam
barwami maja :)
posadziłem dąbek był jak zapałka z jednym listkiem jak
mały paznokieć dziś jest duży. cierpliwości da rade.
pozdrawiam.
Dziękuję Elu :) Miłego dnia :)
Piękny klimat wiersza. Małgosiu znam tą radość, gdy
spoglądam na cuda wiosny. Pozdrawiam ciepło :)
Dziękuję Panowie :)
Pozdrawiam cieplutko :)
A ja ci wierzę. Wiem ile radości i satysfakcji daje
pielęgnacja ogródka. Moja magnolia ma sześć lat, dwa
metry i dalej nie kwitnie. Wiersz jaki poświęciłaś
temu pięknemu drzewku dlatego właśnie mi się podoba. +
i Miłego dnia.
taki mały i lichy a ile daje szczęścia ...
Dziękuję Promyczku. Bardzo mi miło.
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj Małgosiu.
Bardzo znam to uczucie, i wierze, jak Tobie rośnie
uśmiech i serducho, kiedy spoglądasz na to miłe
kwitnące drzewko.
Wspaniały przekaz, piękny klimat stworzyłaś, czuje ten
Twój zachwyt.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Kaziu, Arku, Januszu, Dorotko, dziękuję za Waszą
obecność i miłe komentarze.
Udanego wieczoru :)
wierzę i rozumiem :-) podeprzyj to kochane drzewko,
niech Cię raduje długie lata :-)
Takie małe coś, a cieszy
gdy pracujesz - nie grzeszysz.
Pozdrawiam.
Dobrze, że człowiek potrafi doceniać tak przyziemne
sprawy, to najlepszy dowód, że z nim wszystko jest w
porządku. Pozdrawiam