Niewiasta

Z lekka przejrzysta rusałka
Co w zwiewnej sukni tańczy nad wodą
Z lekka odległa
Rozmarzona
Śni wciąż o najpiękniejszych kwiatach

Chciałbym ofiarować jej promienie słońca
I stopy okryć róż płatkami
Bo me serce wciąż wzdycha i wzdycha
Gdy szepcze do mnie ciepłymi słowami

Ona zaś, suptelnie się śmieje
Znikając, migocząc między drzewami
Śpiewając i tańcząc między kwiatami
By potem zniknąć głupcowi z oczu
Rozbawiona
Wzruszeniem mokrych łez

Dla wszystkich kobiet...

autor

Nirian Samalai Feireniz

Napisany: 2005-02-24 Dodano: 2005-02-25 11:18:52

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie