Niewidzące serca
skowronek pod sklepieniem niebieskim
śpiewa smutną pieśń o samotności
ludzi których serca przestały widzieć
idą w milczeniu
wpatrzeni tępo w horyzont
za którym nie ma życia
polna droga fragmentami
wije się pośród wschodzącego dnia
nadziei kroczącej dumnie
a wiara przysiadła zmęczona
na kamieniu miłosierdzia
czekając że przechodzeń pomoże jej wstać
autor
Jolana
Dodano: 2007-04-08 18:11:29
Ten wiersz przeczytano 407 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.