Niewiele
niewiele
prawie nic
gest w dłoni opuszczony
czy tylko mały znak
w nadziei obudzony
a strach
a gniew
na dno
upadną odrzucone
blask słońca
w oczach
w łzach
oświeci uświęcone
tak będzie
w biały czas
utkany w bez i zioła
tymczasem prawie nic
i tylko ktoś nas woła
Z tomiku ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2018-06-23 09:26:15
Ten wiersz przeczytano 751 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
podoba mi się bardzo :)+
Ładna melancholia;)pozdrawiam cieplutko;)
Ciekawy wiersz, pozdrawiam :)
Piękny odbiór, gdy taka subtelność słów gości...
pozdrawiiam serdecznie
Pięknie o celu naszej wędrówki...
Pozdrawiam serdecznie.
Mariell - dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)
zefir - dziękuję i pozdrawiam :)
kaczor 100 - dziękuję i pozdrawiam :)
anna - dziękuję i pozdrawiam :)
Mgiełka028 - Dziękuję i pozdrawiam :)
Sotek - dziękuję za ciepły komentarz i pozdrawiam :)
Tomasz Trok - dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)
Bardzo ciekawe, pozdrawiam:)
Życiowy przekaz skłaniający czytelnika do refleksji
nad wartościami owego życia.
Pozdrawiam.
Marek
Piękna, delikatna melancholia. Miłego dnia :)