Niewiele aniołów dziś stąpa po...

Niewiele aniołów dziś stąpa po Ziemi,
Co uczuć ludzkich nie są pozbawieni,
Niewiele aniołów dziś z niebios zstępuje,
Więc dobroci w ludziach uparcie poszukuję,

Słodkiego zapachu i porannej rosy świeżości,
Nieskazitelnie białych skrzydeł zwiewności,
Uśmiechu na twarzy, radości na co dzień,
Lecz wielkiego uczucia nie jestem godzien.

Spoglądam z podziwem w anioła oblicze,
Z drżącymi dłońmi na odrzucenie liczę,
Z ust nie potrafię ani jednego słowa wydobyć,
Na wyczerpującą odwagę muszę się zdobyć,

Czuję jak na mych plecach ocean się tworzy,
Jak ma twarz nabiera koloru słońca zorzy,
Pragnę się rozpłynąć, pogrążyć w niebycie,
Po raz ostatni ujrzeć twą twarz w rozkwicie.

Za późno! Zaplątałem się w twego wzroku sidłach,
Otulony miękkością głosu, białych skrzydłach,
I choć niewiele aniołów z niebios zstępuje,
Coraz więcej na Ziemi archaniołów znajduję!

autor

Waldorf

Napisany: 2002-04-28 Dodano: 2004-10-04 12:48:12

Ten wiersz przeczytano 651 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie